เพื่อแผ่นดินเกิด

ครั้งงานศพคุณแม่ของท่านที่วัดกระดังงา หาดขนอม สัก ๓๐ ปีก่อนโน้น
ลุงเรียกให้ผมไปเสวนาแสดงธรรมหน้าศพแม่ด้วยกัน ยังจำได้เสมอ

ที่จดจำเป็นสำคัญคือเมื่อผมทำอะไรต่ออะไรในเมืองนคร
ลุงคือคนหนึ่งที่คอยชี้แนะ สนับสนุน เป็นกำลังใจเสมอ ๆ ว่า
"ที่หมอทำนั้นดีมาก ทำไปอย่าได้หยุด"
จนเมื่อผมเข้าไปบุกตั้งมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์
ลุงในฐานะหนึ่งในคนสำคัญที่ร่วมรณรงค์ให้มีมหาวิทยาลัยในเมืองนคร
ก็คอยติดตามและสนับสนุนเสมอ ๆ
รวมทั้งส่งอาจารย์ศุภโชคเข้ามาเป็นกำลังขับเคลื่อนสนับสนุนคนสำคัญ

ดูเหมือนว่า เมื่อสองสามปีก่อนยังเจอลุงหรัสที่ดอนเมือง
บอกว่าแก่มากแล้ว

วันนี้ลุงไปอีกคนแล้ว ขณะอายุ ๙๘ ปี
วันที่ ๒๒ จะนำส่งคณะแพทย์ มอ.เพื่อเป็นครูครั้งสุดท้ายให้นักศึกษาแพทย์ที่นัน

ผมแน่ใจว่าลุงไปดีแน่นอน

๑๖ กค.๕๙