เพื่อแผ่นดินเกิด

ตะกี้นั่งแท็กซี่มาสวนโมกข์กรุงเทพ
คุณคนขับถามว่า "ไปที่หลวงพ่อพุทธทาสหรือ ?"
"ครับ, ผมมาช่วยอยู่ที่นี่ครับ คุณรู้จักหรือ ?"
"ผมก็แวะเข้าไปบ่อย ๆ ที่ที่ดีที่สุดแล้ว...ถูกต้องคำเดียว...มันเป็นอย่างนั้น...มันเห็นแก่ตัว...จนวิปริตไปหมด" ออกมาเป็นชุดอย่างนี้

ผมก็เลยบอกว่านั่นนะซิ แม้ดูว่ามีปัญหามาก แต่ของดีก็มีอยู่ไม่น้อย พร้อมกับชี้ดูกรอบรูปในร้านที่สี่แยกสะพานควายที่รูปท่านอาจารย์ออกมาแขวนเด่นอยู่หน้าสุด แล้วเล่าให้ฟังถึงเรื่องของคณะผู้ร่วมบุญรอบนี้ เธอเล่าว่า

"เมื่อวันเดินทางมาขึ้นรถที่สวนโมกข์ ที่ ๑๑ สค.ที่รถติดมาก จากสุขุมวิท โบกรถไม่มาสักคัน จนมีคันหนึ่งรับ เป็นหนุ่มน้อย ถามว่าจะไปไหนหรือ เธอบอกว่าไปสกลฯ เขาถามทันทีเลยว่า นุ่งขาวอย่างนี้ไปวัดไตรสิกขาฯ หรือครับ เธอตกใจ เพราะตัวเองนั้นไม่รู้จักอะไรมาก่อน ที่ไปด้วยเพราะพอดีว่างและสวนโมกข์กรุงเทพจัดไป น่าตามไปดู แต่นี่น้องหนุ่มคนขับแท็กซี่คนนี้รู้จัก !!!"

"แต่ที่ตื้นตันใจ ปีติมาก ๆ ก็คือ น้องควักเงินมอบให้ ๑๕๐ บาท บอกว่า ผมไม่ว่างต้องทำมาหาเลี้ยงชีพ ฝากพี่ทำบุญด้วยนะครับ...อะไรกันนี้ เคยแต่จ่ายเงินให้แท็กซี่ นี่รับฝากเงินแท็กซี่ไปทำบุญ ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักกันมาก่อน"

"พอถึงสวนโมกข์ จึงจ่ายแถมให้เขาไปอีก ๑๐๐ บาท ... น้องเขาก็เลยบอกว่า งั้นผมฝากทำบุญอีก ๑๐๐ นะครับ"

สำหรับผม พอถึงประตูสวนโมกข์ ขอยืมตังค์ย่อยคิวมอเตอร์ไซค์จ่ายค่าแท็กซี่แล้ว พี่คนขับก็บอกว่า "ยินดีด้วยนะครับ ที่คุณได้มาทำงานที่นี่ ขอทราบชื่อได้ไหมครับ ? ผมสุขเกษมครับ"

๑๕ สค.๕๙

ภาพ ดอกลั่นทมต้นที่ ๒ ที่บานแล้ว กับสรรพสัตว์ที่ริมฝั่งห้วงมหรรณพในสวนโมกข์กรุงเทพเมื่อเช้านี้