บัญชาชีวิต

ในกองหนังสือกำลังจะเน่าจากน้ำท่วมและถูกแช่มาตั้งแต่วันที่ ๕ ถึงเมื่อวานซืน วันที่ ๒๒ มค.๖๐
หลังเริ่มเลือกและนำมาวางผึ่งอากาศค้างมาได้หนึ่งคืน
แล้วเมื่อวานนี้เริ่มกู้สภาพเพื่อเก็บรักษาไว้ได้ ๕ เล่ม

เช้านี้ ตื่นมาผมใช้เวลากว่า ๒ ชม.กับการกู้เพื่อเก็บเล่มนี้ไว้เป็นลำดับที่ ๖
หน้าปกบอกว่า ชื่อ “ธรรมนิติ”
พิมพ์ ที่ โรงพิมพ์กรุงเทพฯ คริสเตียนวิทยาลัย ปี ๑๙๒๘ 
หรือ เมื่อ ๘๙ ปีก่อน เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๑ โน้น
ถามน้าพาว่าของใคร มีชายมือเขียนไว้ในหลายที่ว่า “จำ”
น้าพาบอกว่า “จำไม่ได้” “ไม่รู้ของใคร” แต่เก็บไว้มานานมากแล้ว “ลายมือว่า-จำ-ก็ไม่ใช่ของน้าพา”
จะว่าของ ๒ พี่ชาย คือ ลุงยุติกับลุงสิทธิก็ไม่น่าจะ เพราะว่าเรียนที่อัสสัมชัญ
 ป้าสงบก็วัฒนา แม่-น้าพานั้นราชินีล่างและบนคนละแห่ง
ขั้นตอนการกู้เก็บก็ง่าย ๆ เอามาซับน้ำบนกระดาษรอง แล้วค่อย ๆ คลี่พลิกพร้อมกับเอากระดาษขาวสะอาดซับน้ำทีละหน้า ๆ พร้อมกับเอาอีกแผ่นแห้งสะอาดสอดคั่นตามลำดับจนครบจบเล่มแล้วผึ่งรอแห้ง แต่ตรงสันที่เย็บหนาจนชื้นมากนั้น ผมใช้ที่เป่าผมมาช่วยด้วยน้อย ๆ 
ความยากมากของเล่มนี้คือ กระดาษเยื่อบางมาก หนา ๒๐๖ หน้า ขอบที่ยุ่ยก็เปียกและเริ่มส่งกลิ่นจนยากมากที่จะแยกแต่ละแผ่นออกได้โดยไม่ฉีกและขาด ทำทีละหน้า ๆ อ่านผ่านตาทีละนิด ๆ เนื้อเรื่องทำไมถึงดีอย่างนี้ แลวทำไมเราไม่เคยได้เรียน ...
ตอนต้น ๆ เจอโคลงโลกนิติ์นี้ว่า “ความเพียรเป็นอริแล้ว เป็นมิตร” จบที่บท ๓๑ ว่าด้วย “ความเพียร”
วันหน้าจะนำมาขยาย ขอไปทำเล่มอื่นต่อก่อนนะครับ.

๒๔ มค.๖๐

..