เพื่อแผ่นดินเกิด

ด้วย อ.รมัย ณ นคร นี้ คือบุตรีของ "ครูน้อม อุปรมัย" ที่เป็นมหาปราชญ์แห่งเมืองนครที่สนใจศึกษาค้นคว้าสารพัด เอาเป็นว่าชื่อถนนทั้งเมืองนครนั้น ได้มาจากการค้นคว้าและนำเสนอท่านอาจารย์น้อมทั้งนั้น แต่ก่อนนั้นใครมาเมืองนคร หากต้องการรู้เรื่องเมืองนคร ก็ต้อง "ครูน้อมคนนี้" บ้านท่านที่บ่ออ่างสร้างยังกะมหาวิหาร ผมเองเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกับลูกสาวของท่านคนหนึ่ง ชื่อ ภรณี ที่เป็นลูกสาวของรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ กับยังเป็นเสมือนหนึ่งในผู้ร่วมสถาปนามหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช และอะไรอื่น ๆ อีกหลายอย่าง โดย อ.รมัยนั้นเป็นลูกสาวที่สวยมาก แถมยังเป็นครูที่ใคร ๆ ก็รักนัก

ส่วน อ.วิเชียร ณ นคร นั้น เป็นเสมือนปู่ครูประจำเมือง ทั้งโดยสายเลือดที่เป็นทายาทเจ้าพระยานครสายตรงที่ยังอยู่ที่เมืองนคร แถมยังเป็นครูผู้ใหญ๋ในราชภัฏผู้นำในการทำให้เกิดการสัมมนาประวัติศาสตร์นครศรีธรรมราชตั้งแต่ผมยังเป็นนักเรียนนักศึกษา และสร้าหนังสือ "นครศรีธรรมราช" เล่มยักษ์ที่ยังถูกใช้อ้างอิงกันมาถึงทุกวันนี้ อีกประการ ท่านรับเป็นที่ปรึกษาของนาคร-บวรรัตน์ ตั้งแต่เริ่มต้น เรียกว่านึกอะไรไม่ออกก็ไปหา อ.เชียรที่หน้าเขาหรือไม่ก็ในเมือง ได้คำตอบเสมอ ๆ แม้ อ.จะหูตึงและตึงตังไปบ้างก็ตาม

เมื่อน้ำท่วมใหญ่ ๑๔ ปีก่อน ท่าน อ.รมัยเป็นลมแล้วพากันไปโรงพยาบาลไม่ทันทำให้สมองขาดออกซิเจนนานเกินที่สมองจะกลับคืน จึงนิทราอยู่กับบ้านตั้งแต่นั้น ท่าน อ.วิเชียรก็ยังแข็งแรงดีอยู่ แต่จู่ ๆ ก็จากไปใน ๒ ปีต่อมา จากมะเร็งต่อมลูกหมากแล้วเกิดเหตุปัจจุบันจู่โจม(ผมจำไม่ได้) เหลือ อ.รมัยอยู่บ้านกับบุตร-ธิดา ๓ คน โดยมี "พี่เลี้ยงน้อง ๆ ทั้ง ๓" ของอาจารย์ทั้งสองเป็นผู้ดูแลอย่างดีเยี่ยม

ได้ทราบจาก อ.ฉัตรชัย ว่า อ.รมัย หลับสนิทแล้วเมื่อวันที่ผมขึ้นไปงานที่ กทม. เมื่อคืนนี้กลับมาจึงรีบตรงไปกราบ ได้พบกับครูบาอาจารย์แห่งเมืองนคร และ ญาติในสองสายสกุล "ณ นคร - อุปรมัย" ที่ถือว่าเป็นสดมภ์หลักแห่งเมือง รวมทั้งนึกถึง "ลูกขวาน" อันน้อย ที่ท่านอาจารย์พกมามอบให้เมื่อวันเปิดนาครฯ แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเก็บไว้ที่ตรงไหน ๓๐ ปีแล้วครับ.

นิทราสนิทนะครับ อ.รมัยครับผม.
ไปบูชาคนที่ควรบูชานะครับ คนนครทั้งหลาย คืนนี้สวดคืนสุดท้ายที่วัดสวนป่า
พระราชทานเพลิงพรุ่งนี้บ่ายครับ.

๑๒ กพ.๖๐