การพระศาสนา

นี่เป็นการง่ายน้อยไปหรือที่เราเพียงแต่คอยกันเหตุฝ่ายชั่วออก ป้อนเหตุฝ่ายข้างดีแทน ให้ถูกแก่จิตซึ่งมีธรรมชาติเหมาะอยู่เองแล้ว เท่านั้น.

โลภะ โทสะ โมหะ เป็นเมล็ดพืชแห่งอัคคีพฤกษ์ ต้องกันออกด้วยการคอยสำรวม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ และเพ่งเล็งให้เห็นสภาพที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ บังคับไม่ได้ ของสิ่งล่อลวงเราให้โลภ โกรธ หลงในมันอยู่เสมอ

อโลภะ อโทสะ อโมหะ เป็นเมล็ดพืชแห่งอุทกพฤกษ์หรือนิพพานพฤกษ์ ต้องคอยสะสมเก็บหอมรอมริบมาเพาะหว่านบำรุงให้งอกงามด้วยการพยายามเต็มที่ ตามที่ได้ศึกษาและใคร่ครวญเหตุผลเห็นมา ด้วยมุ่งเอานิพพานผลอย่างแรงกล้า

เมื่อเป็นเช่นนี้ มรรค ผล หรือการชนะความทุกข์ ก็เป็นอันหวังได้ และได้เท่ากับเหตุที่หว่านลงไป ได้ด้วยการก้าวตามรอยพระอรหันต์โดยใจ ซึ่งเป็นการก้าวแห่งการปฏิบัติธรรม.

ที่มา การปฏิบัติธรรม โดย พุทธทาสภิกขุ หน้า ๖๓

๑๓ กย.๕๙