บัญชาชีวิต

จำได้ว่าตั้งแต่เด็กเล็กก่อนเข้าไปเรียนวชิราวุธตอน ๑๐ ขวบ
ที่บ้านเรามีงานเลี้ยงอยู่เรื่อย ๆ แบบว่าใครมาเมืองนคร ใครจะไปจากเมืองนคร
ไม่ว่าจะเป็นไทย ฝรั่งมังค่า แม้ข้าหลวงหรือแม่ทัพนายกอง 
ก็ต้องมารับรองต้อนรับหรือเลี้ยงส่งกันที่บ้านนี้
ชามชุดสีฟ้าของนอกที่เคยใช้ประจำ 
แม้กระทั่งเวลามีงานเลี้ยงถวายเจ้านายแล้วที่จวนมักขอยืม เต้ยก็ยังเก็บรักษาไว้ในตู้
ต่อมาเมื่อเต้ยกลับมาทำงานที่เมืองนคร
ก็เพียรชวนเพื่อนพี่น้องและแขกในหน้าที่ราชการและงานมาขอกินที่บ้านเสมอ ๆ

เพียงว่าวานนี้ มิใช่เจ้าหรือนาย 
แต่เป็นพี่น้องที่ร่วมงานกันมานาน แถมฝนตกจนระเบียงบ้านใช้ไม่ได้
ก็เลยเลี้ยงแบบพื้นบ้าน คือให้ยืนและนั่งกินกันตามอัธยาศัยบนพื้นเสียเลย

เช้านี้ วันพืชมงคล น้าพาจะไปวัดแต่เช้า
เต้ยก็เลยออกไปหาดอกไม้หอมมาใส่รถ ได้สายหยุดมาอย่างเดียวก็เหลือพอครับ
จากนั้นก็เดินดูนานาดอกไม้ที่บานวันพืชมงคล เริ่มจากบนลานระเบียงบ้านน้าพา

บีโกเนียน้อยก็บานไม่รู้เลิกอยู่ในกระถางที่แซมย่านลิเพากับหญ้ารังไก่แผงใหญ่
บนดินนั้นปรงแม็กซิกันที่เพิ่งแต่งและแตกใบใหม่กำลังเขียวสวย

ฟากบ้านคุณตา บัวดินทั้ง ๔ ก็บานกันอีกตรลบ แม้ไม่มากแต่ก็แซมดินได้สวย
ทั้งขาว เหลือง ชมพูสองขนาด ส่วนเหลืองเข้มไม่รู้ลงหัวอยู่ตรงไหน ? หายไปหมดหรือยัง ?
วันก่อนเห็นดอกแดงและชมพูจัมโบ้ที่จตุจักร หัวละตั้ง ๓ – ๔๐๐ 
รอให้ราคาลงกว่านี้ก่อนจึงจะซื้อมาครับ

บนกำแพงรั้ว ย่านปดที่คนกรุงเรียกเสียเพราะว่า “รสสุคนธ์” และแม่ชอบมาก
 กำลังบาน น่าจะหอมหวานเพราะมีผึ้งกำลังตอมกินอยู่

ส่วนกล้วยไม้ที่ชานเรือน เอื้องไผ่ หรือ หญ้าไม้จิ้มฟันควาย 
กับแวนด้าสารพัด และหวายแดงชุมพร ก็ให้ดอกอยู่เรื่อย ๆ

สวยวิเศษก็กลุ่มไม้ที่ปลูกเมื่อวันรับแม่กลับเมืองนคร
ทั้งช่อไข่มุก สร้อยนางกรอง-ช้องนางคลี่ 
กับ กล้วยไม้ดินกาลันเทดอกม่วงเข้มที่ยังบานไม่รู้เลิก 
รวมทั้งกุหลาบเหลืองกอหนึ่ง นอกนั้นถูกฝนฉ่ำช้ำหมดเป็นธรรมดา

ทั้งหมดนี้ชวนนึกถึงเช้า ๆ เมื่อก่อนตอนแม่กับน้าพาตื่นมาเดินชมสวนกัน
แล้วเต้ยได้ถ่ายรูปไว้ในชุดนอนนี้...

สวัสดีครับแม่ และทุก ๆ คนนะครับ 
รับพืชมงคล 
ขอให้ทุกท่านเจริญชีวิตในพีชนิยามนะครับ

อ้อ เจ้าเมฆกับตาล ตอนนี้โตใหญ่และซนเสมอ ๆ ครับ.

๑๒ พค.๖๐